- қылаңқұйрық
- зат. бот. Шөлді, шөлейтті жерлерде өсетін бозғылт түсті бұта. Көкпек, жусан, бұйырғынды жалпақ дала артта қалды. Ара-тұра изен, құмаршық, түйеқарын, ірі бұтадан – қ ы л а ң қ ұ й р ы қ, шағыр, дүзген (Ғ.Сыланов, Замана., 294). Жал-жал шағылдардың баурайындағы топ-топ қ ы л а ң қ ұ й р ы қ пен шағыры, түп-түп қияғы, жантағы мен қарабарағы қар астында жапырылып қалды (М.Мәжитов, Құныскерей, 24). Қуаңшылық болса да, құмның шөбі баршылық еді. Қ ы л а ң қ ұ й р ы қ, қияқ, сарымия, есекмия, жантақ өсіп еді (Бұл да, 137).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.